Zoooo, hier ben ik weer 
Ik zal in het kort nog vertellen over onze reis en daarna over de eerste dag op Alpe d' Huez!

Poging #2 (vervolg)
Zoals ik al verteld had gisteren is de reis dit keer wel voorspoedig gegaan. Mijn ouders hebben me rond twee uur opgehaald en we hebben onze reis wederom ingezet naar Frankrijk. Het verliep voorspoedig en we waren al snel de plek voorbij waar we eerder deze week met pech stilstonden. Ook zwaaide we vrolijk Houffalize vaarwel
Na een paar uur waren we in Luxemburg en daarna al snel in Frankrijk. Daar zijn we gestopt bij een benzinestation om te tanken (voor de eerste keer deze rit) en even wat te drinken in het wegrestaurant. Dus na koffie en fris te hebben genuttigd en in de auto wat broodjes gegeten te hebben zijn we verder gegaan.
We kwamen best een boel tolwegen tegen en de meeste vroegen niet meer dan twee euro. Maar toen kregen we er eentje die maar liefst negenentwintig euro vroeg Nou ja, we wilden toch graag naar de Alpen toe, dus dan moet je betalen
Rond een uur hadden we het begin van de Alpen bereikt en ondanks dat het nacht was en dus erg donker, zag je de bergen wel en was het best een aangenaam gezicht. Om half twee begonnen we met de eerste klim van de Alpe d' Huez alleen dan met de auto. De maan was prachtig! En we kregen al een leuk idee van de bochten en waar mama en ik moesten gaan staan als we zouden gaan vlaggen (soort verkeerscontrole met de tour). Het is een pittige klim kan ik je vertellen! Het begin vooral, dat is erg steil, daarna valt het wel mee.
We kwamen om twee uur boven aan en kon de zoektocht naar het appartementencomplex beginnen. De contactpersoon had wat informatie doorgesmst, maar dit bleek niet genoeg We bleven maar rondrijden en verkeerd gaan. Op een gegeven moment kwamen we een stel tegen die ook in hetzelfde appartement als ons bleken te zitten. Een dronken Fransman had gezegd dat we beneden moesten zijn en hij daar ook woonde dus hij wou bij ons instappen. Ja dat gaat niet gebeuren natuurlijk! Toen rende hij maar vrolijk weg
Dus wij verder zoeken en uiteindelijk kwamen we er dan toch terecht! Rond half vier waren we er. Toen we binnenkwamen viel het allemaal erg tegen.. Er waren maar vijf bedden ipv zes zoals aangegeven. Nu is dat op zich geen ramp gezien we met drie man zijn, maar we hadden wel en zes persoons hut geboekt. De douche was erg klein en later bleek dat je hem uitzet als je omdraait om zeep te pakken. De oven was vies, er zaten haren in de gootsteen van de keuken, het matras van het tweepersoons bed was uitgezakt enz. enz. Dus zo snel mogelijk even contact opnemen met de eigenaar van die appartementencomplex want dit is schandalig! Om kwart over vier lagen mijn ouders te slapen en ik te bloggen. Na de blog heb ik nog foto's proberen te maken van de zonsopgang en ben ik toch maar snel gaan slapen want om half tien zou de wekker alweer gaan..

Dag #1
Half tien ging de wekker en het eerste wat ik zag waren weer de besneeuwde Alpen in de verte. Prachtig om te zien dus weer fijn foto's gemaakt. Mijn foto's zal ik nog plaatsen in een aparte blog, er moet eerst een hoop uitgezocht worden en er komt uiteraard weer een watermerk op
Om half elf, na het ontbijt, zijn de naar beneden gegaan. We moesten boodschappen doen en een rugnummer voor papa ophalen. Ook hebben we een kaarsje getekend voor Opa en Bertus. Ter nagedachtenis van onze dierbaren die de ziekte niet overleefd hebben...
In de winkel hebben we wat proviand geslagen en nu kunnen we de drie dagen wel volmaken. Daarna zijn we weer omhoog gegaan en hebben we de wielrennersfiets van papa opgehaald bij een kennis die in bocht elf stond. Ook had hij bagage meegenomen van mijn ouders. Ondertussen kon ik wat foto's maken van salamanders die daar rond renden dus het was ook een uitdaging .
Toen we weer boven waren, zijn we gaan lunchen en hebben we zomerkleren aangetrokken. Iedereen zei dat het daar hetzelfde rotweer was als in Nederland maar het werd zelfs nog heet!
We liepen na de lunch naar Palais du Sports. Daar zouden mama en ik vrijwilligerswerk gaan doen later op die dag. Aangezien er nog een hoop tijd daarvoor was, ben ik de andere kant opgelopen en heb souveniertjes gehaald. Een telefoonhouder met een Bald Eagle erop en een kalender van blokjes met een Uil erop. Ook een mooie kaart voor Ashley . Hopelijk heb ik nog wat tijd over om voor andere lieve mensen iets leuks te halen, maar dan moet het wel perfect zijn! Ik wil namelijk geen prul geven of dingen waar ze niks mee (kunnen) doen .
Om drie uur kregen mama en ik vlaginstructie in de grote zaal. Daar werd voorgedaan wat we moesten doen als er gevaarlijke situaties zijn, waar we op moeten letten en wat te doen als het mis gaat. Ondertussen is papa naar het appartement gegaan om zichzelf om te kleden voor de groepsfoto wat natuurlijk in tenue moest gebeuren! Na een half uur was onze instructie voorbij en was mama, papa gaan zoeken en ik waar ik wezen moest voor mijn lunchpakkettenshift. Uiteindelijk bleek die shift niet door te gaan, maar hebben zijn we wel (ik en een heleboel andere mensen die ik niet kenden, papa en mama niet want die waren naar het appartement gegaan) live op Radio 2 geweest! Maarten en Margriet zetten zich al jaren in voor de KWF en Alpe d' Huez en maken ook ieder jaar en liedje zowat. Ze zongen er twee op de radio als voorproefje voor hun mini optreden deze avond. We moesten met z'n allen meezingen en dat werd voor mij lastig omdat ik de tekst niet ken Het eerste liedje was niet zo moeilijk maar het tweede liedje wel. Zowel tekst meezingen als de tekst opzich. Ik moest gelijk weer denken aan mijn opa die alweer een behoorlijk lange tijd geleden is gestorven aan kanker. Ik mis hem nog steeds heel erg alleen is het niet altijd meer zo aanwezig. Behalve bij dit soort liedjes. Dus daarna heb ik besloten om voor opa nog twee persoonlijke kaarsjes bij te branden. Die kaarsjes komen met z'n allen in bochten te staan (waar jij wilt dat ze staan). Dit geeft sfeer en zorgt ervoor dat de overledenen bij je zijn maar ook degene die momenteel aan het strijden zijn voor deze ziekte!
Hierna hebben we gegeten. We konden een broodje hamburger of gehaktbal krijgen alleen was het vlees alweer koud omdat de stroom uitgevallen was bij de catering. Nou ja, we moesten toch wat eten dus toe maar. Daarna zijn mama en ik de dienbladen voor de catering gaan schoonmaken. Ik vond het echt erg leuk, mama mocht in de tent zelf staan en mensen begeleiden naar hun plek. Dat vond zij ook erg leuk. We deden dit van zes tot zeven en daarna waren we alweer klaar. Na even wat gedronken te hebben, zijn mama en ik gaan wandelen terwijl papa ging kijken in de zaal naar die Maarten en Margriet. Mama en ik kwamen niet ver omdat ze Alpen waar we konden wandelen niet zo heel mooi waren. Het zijn echte skibergen, dus mooi als er sneeuw op ligt. Wel hebben we foto's kunnen maken van watervallen en hebben we uitgevonden waar we morgen heen moesten om naar de vlagbocht gebracht te worden.
Na deze korte wandeling ben ik terug gegaan naar het appartement en is mama bij papa gebleven omdat het allemaal uitliep met het programma. Zo kon mama het optreden ook nog zien. Omdat ik er in de middag al bij was geweest en geen zin had in drukte, ben ik naar huis gegaan. Daar kreeg ik honger en ging ik pizza halen. Beetje jammer was dat die al koud was toen ik thuis kwam en dat de oven niet goed werkt want zelfs op een lage stand, brandde die pizza alleen maar verder aan.
Na gedoucht te hebben, heb ik de laptop erbij gepakt en heb ik met vrienden op MSN lopen kletsen en heb ondertussen de pizza (bijna helemaal) opgegeten. En nu ik klaar ben met deze blog, ga ik tanden poetsen en nog eventjes een aflevering Bones kijken. Papa en mama liggen al even te slapen dus ik zet een koptelefoon op
Weltrusten en tot morgen!

*wordt vervolgd*

Zo dat was even spannend!! Het leek er even op dat we dit jaar niet mee konden doen (als vrijwillegers & fietser) aan de Alpe d' Huzes... Laat ik het een (zo kort mogelijk) uitleggen!

Poging #1
We vertrokken rond 12 uur 's nachts. We vertrokken met zijn vieren (papa, mama, Dennis & ik) richting de Franse Alpen. In het begin leek het allemaal voorspoedig te gaan maar dan.... Om 3 uur begon de moterkap te roken als een gek! Dus wij stoppen in de vluchtstrook.. Het water bleek op te zijn maar daaraan alleen kon het niet liggen. Dus maar gauw de gevarendriehoek geplaatst, ik een oranje vestje aan en de ANWB bellen. We stonden nabij Houffalize op de A26, zo'n 100 km verwijders van de Luxemburg. De ANWB stuurde een sleepwagen en dat zou twee uur kunnen duren. Nou lekker dan... Hartstikke donker daar! Dennis en papa gingen wat proberen te slapen. Toen ze eindelijk goed lagen en in slaap vielen, kwam daar de beste man van de sleepdienst al aan! Het was nog maar drie kwartier geleden sinds we de ANWB gesproken hadden dus dat was erg gunstig!
Volgend probleem.. Die man sprak geen Nederlands en/of Engels en wij geen Frans! Dus dat ging lekker.. Met een beetje handen en voetenwerk heeft hij uitgelegd dat naast het water dat op was, de koppeling stuk was. Hij wist niet precies hoe dus hij zou dat bekijken bij de garage de volgende dag.
Afijn, wij meegegaan want we wouden bij onze spullen blijven en we hoopte erop dat het een kabeltje was die kapot was en dat zou zo gefixed zijn Alleen ging het niet zoals geplanned en gehoopt. De man keek niet meer naar ons om en we werden van het kastje naar de muur gestuurd bij de ANWB. Je kan je wel indenken dat met ieder uur dat verstreek, de moed verder in onze schoenen zakte en de sfeer er ook niet beter op werd. Iedereen is moe en kan nie fatsoenlijk slapen en we weten niks!! Ondertussen wist de ANWB ons te vertellen dat onze auto te oud was en daarom niet versleept kon worden naar NL. Mijn ouders hadden het er wel bijverzekerd, maar omdat die auto uit '97 kwam, was hij te oud volgens hun regeltjes. GEWELDIG!! Ook hadden we geen recht op een vervangende auto.. Na uren heen en weer gebeld te hebben, hebben ze die man eindelijk aan het werk gezet tegen 1 uur. Het bleek de cilinder te zijn van de koppeling.. Dat kan dus niet zomaar gemaakt worden. Maar wanneer dan wel was echter de vraag.. Uiteindelijk kwam die man ons met handen en voetenwerk duidelijk maken dat het pas dinsdag of nog later zou worden! Toen hadden we het niet meer... We konden in een hotel gaan zitten tot die tijd of we konden die man ons terug laten slepen naar Maastricht, alleen dat zou zwart zijn en niet meer onder de verzekering vallen van de ANWB.
Na veel wikken en wegen hebben we besloten dat we naar huis wouden.. Iedereen was moe en snakte naar een omgeving waar je met mensen kan praten die je wel verstaan. Ook wilde mijn vader alles zo snel mogelijk doen zodat hij nog naar de Alpe d' Huzes kon.
Tegen zeven uur kwamen aan in Maastricht. We hebben toen onze nodige spullen gepakt en zijn met de trein naar huis gegaan. De auto werd de volgende dag opgehaald.
Het was toch onwerkelijk weer thuis te zijn.. Door al die shit lijkt er wel een week weg te zijn maar je bent niet daar geweest...  Na een lekkere douche genomen te hebben, heb ik nog even met Stef en Jasmijn zitten kletsen en ben daarna als een blok in slaap gevallen.

De volgende dag ben ik met papa en Dennis naar Willem in Maarhezen gereden. Willem en zijn vader zouden de auto verslepen naar Oss toe. Ondertussen hadden papa en mama ook een vervangende auto geregeld bij een goede kennis van hun. Zodra de auto terug was hebben we met z'n allen de spullen opnieuw ingepakt en zijn gaan slapen. De volgende dag konden we weer aanrijden

Poging #2
Nadat de leenauto een goede nakijkbeurt heeft gehad, zijn mijn ouders mij komen ophalen in Eindhoven rond een uur of twee. De reis ging geheel voorspoedig en nu ik dit typ zitten we alweer een uurtje in het appartement. Daarover vertel ik morgen meer want het valt erg tegen!
Nou mijn ouders liggen op één oor dus ik ga ze nadoen. Morgen begint het allemaal!

*wordt vervolgd*
 

Beter laat dan nooit

Hier de serie van April nog